De tweede bakker gaat naar huis
Zelfs nu het Heel Holland Bakt-avontuur voorbij is, blijft Nina lachen. Met haar stijlvolle verschijning en vrolijke blik bracht ze spektakel in de tent. En ze zit nog boordevol plannen. “Er zitten voor mij te weinig uren in een dag.”
Tevreden
In de tent was het, zoals ze zelf zegt, regelmatig een chaos aan het blok van Nina. Een contrast met de keuken in haar sfeervol ingerichte appartement in Middelburg. Alles ziet er spic en span uit. “In mijn keuken wil ik een schoon aanrecht. Ik heb ook 2 werkbladen, zodat ik lekker de ruimte heb.”
Hoewel ze als tweede bakker de tent moest verlaten, kijkt Nina met een tevreden gevoel terug op haar deelname aan Heel Holland Bakt.
Koekjes uit Bosnië
Haar Bosnisch geïnspireerde kloktaart viel niet helemaal in de smaak bij Janny en Robèrt, maar daar kan ze heel goed mee leven. “Toen ik naar huis moest vroeg iedereen of ik niet moest huilen of heel erg teleurgesteld was. Helemaal niet, ik ben tevreden en blij met wat ik heb neergezet. Ik hoor bij de laatste 10 kandidaten en daar dromen veel mensen van.
Ik ben nog steeds heel erg trots op de taart waardoor ik naar huis moest. Ik heb speciale koekjes uit Bosnië laten komen voor de vulling. In de tent heb ik wel een grote fout gemaakt. Mijn beslagkom was niet goed schoon, ik had namelijk geen tijd om af te wassen, ik moest door. Daarom wilde mijn eiwit niet stijf worden en werd het beslag niet luchtig. Ik heb de taart toch mee naar huis genomen en gelukkig vonden mijn familie en vrienden het wel lekker.”
Veilige haven
In de eetkamer staat naast de kaart van Bosnië, een foto van Nina en haar ouders. Het is de laatste foto die in Bosnië is gemaakt voordat het gezin naar Nederland kwam. “Ik ben in de stad Tuzla geboren en tot mijn zesde heb ik in Lukavac gewoond.” Vanwege de oorlog besloten mijn ouders om naar Nederland te vluchten. We kwamen in het asielzoekerscentrum Schalkhaar terecht en zijn later naar Vlissingen verhuisd. Mijn ouders wonen daar nog steeds. Zeeland is een beetje onze veilige haven, denk ik. Mijn herinneringen aan Bosnië hebben vooral met familie te maken.
Ik had het er afgelopen week nog over met mijn ouders dat zij hun angst voor de oorlog altijd zo goed voor mij verborgen hebben gehouden. Als kind heb ik daar niks van gemerkt. Mijn ouders hadden voor de oorlog een goed leven en ze hebben daar alles achtergelaten, het huis, vrienden en familie. Maar ik vind dat zij daar supergoed mee om zijn gegaan. Voor mijn ouders was Nederland een nieuw begin. Mijn moeder werkt hier in de kinderopvang en mijn vader bij een groot chemisch bedrijf. In Nederland is mijn zusje Ana geboren, we schelen 7 jaar. Samen zijn we een heel hecht gezin, maar soms komt ons Bosnische temperament ook wel om de hoek kijken.”
Independent woman
Nina droomde er als kind al van om voor de klas te staan. Haar moeder was in Bosnië ook juf en als klein meisje deed ze niets liever dan schooltje spelen met vriendinnetjes. “Dan was ik de juf en moesten de kinderen naar mij luisteren.” Na de Pabo is Nina het onderwijs ingegaan. Ze geeft met veel plezier les op een vmbo in Middelburg. Toch begon er afgelopen jaar iets te kriebelen. “Ik ben dit jaar 30 geworden en ik vond dat helemaal niet erg. Ik was al jaren bezig met hoe ik het zou gaan vieren en met wie. Maar het was voor mij ook een moment om stil te staan bij wat ik nu allemaal doe.
Ik ben echt een ‘independent woman’, maar mijn leven ziet er wel heel veilig uit. Een huis, een vaste baan in het onderwijs, ja en wat nu? Taarten bakken vind ik leuk en dat gaat me ook goed af. Mijn zusje kwam op het idee om me aan te melden voor Heel Holland Bakt. Collega’s hadden het ook al eens gezegd en toen heb ik het gewoon gedaan.”
“Waarom heeft een dag maar 24 uur?”
Stilzitten is niks voor Nina, want er is zoveel meer in het leven. Daarom heeft ze net haar eigen creatieve bureau opgericht. Met dit bureau organiseert ze evenementen en maakt ze grafische ontwerpen. Enthousiast laat Nina een menukaart zien die ze voor een restaurant heeft ontworpen. “Ik heb nog zoveel ideeën en soms vraag ik me af waarom een dag maar 24 uur heeft. Mijn meeste creatieve uren zijn tussen 11 uur ’s avonds en 2 uur ’s nachts. Gelukkig heb ik weinig slaap nodig, want voor mij zitten er te weinig uren in een dag.”
Robèrt gaat in de tweede aflevering van Doorbakken langs bij Nina. Samen geven ze een mini-bakmasterclass. Doorbakken zie je woensdag 1 januari 2020 om 22.00 uur op NPO 1.